Κυκλική διαδρομή που κάνω τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, αργά το απόγευμα μετά τη δουλειά.
Μήκος: 7,5χλμ.
Διάρκεια περπατήματος: 1,5 ώρα συν οι στάσεις!
Μακρά τείχη Αθηνών
Περιήγηση από αρχαιολόγους της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων στα σωζόμενα μνημεία κατά μήκος των Μακρών Τειχών, μεταξύ Αθήνας και Πειραιά.
Τα δύο σκέλη των τειχών βρίσκονται σχεδόν κάτω από την οδό Πειραιώς και τις γραμμές του Ηλεκτρικού αντίστοιχα, οπότε δεν είναι ορατά. Ωστόσο, παραπλήσια σε αυτά και με αφορμή οικοδομικές εργασίες στην περιοχή, έχουν γίνει ανασκαφές που έφεραν στο φως, μεταξύ άλλων, δρόμους, ιερά δημόσια κτήρια και τάφους. Χρονικά τα μνημεία κυμαίνονται μεταξύ της αρχαϊκής και ρωμαϊκής εποχής.
Τα μνημεία αυτά είναι επισκέψιμα για το κοινό, αν και, αλλού οι πινακίδες είναι φθαρμένες και αλλού βανδαλισμένες και απούσες. Αυτό κάνει την κατανόηση στον μη ειδικό αδύνατη.
Κεντρικό στοιχείο που οι ανασκαφές των μνημείων αναδεικνύουν είναι η κυριαρχία του υδάτινου στοιχείου του ποταμού Κηφισού, που με τις πλημμύρες και τη μεταφορά φερτών υλικών όριζε τον αγροτικό χαρακτήρα της περιοχής και τη ζωή των κατοίκων.
Στη Λήμνο - μέρα 1η
Λέσβος, Χίος, Κως - επόμενος προορισμός καλοκαιρινών διακοπών στα περιφερειακά νησιά του Αιγαίου είναι η Λήμνος.
Φέτος ξεκινώ τις διακοπές με μία περίεργη αίσθηση. Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα ότι η ώρα τους ήλθε, δεν αισθάνομαι σχεδόν την ανάγκη να φύγω από την Αθήνα.
Τα εισιτήρια και οι κρατήσεις στα καταλύματα είναι, ωστόσο, αγορασμένα από το Πάσχα. Αν ήθελα να κανονίσω τώρα διαμομή στο νησί θα ήταν σχεδόν αδύνατον.
Η διαδρομή διαρκεί εννέα ώρες, με ένα πολύ παλιό, σχετικά μικρό πλοίο να ξεκινά από το Λαύριο, να κάνει στάση στον Άγιο Ευστράτιο και να συνεχίζει για Λήμνο και Καβάλα.
Αναχώρηση το πρωί με αρκετό άνεμο. Περνάμε το Κάβο ντ' Όρο και συνεχίζουμε. Ο περισσότερος κόσμος είναι ζευγάρια, οικογένειες και ηλικιωμένοι. Λίγοι αλλοδαποί παραθεριστές.
Η πολυθρόνα μου είναι χαλασμένη, η πλάτη της δεν σταθεροποιείται. Στο πλοίο, ωστόσο, υπάρχουν κενές θέσεις, περίεργο για τέτοια εποχή του χρόνου.
Τα πολύωρα ακτοπλοϊκά ταξίδια είναι μία συνήθεια των τελευταίων χρόνων για εμένα. Είμαι προετοιμασμένος. Έχω μαζί μου ωτοασπίδες για το θόρυβο, μάσκα ύπνου, ένα βιβλίο και κάτι καλό να φάω.
Κάθε καλοκαίρι διαβάζω και από ένα ογκώδες βιβλίο της διεθνούς κλασικής λογοτεχνίας. Φέτος είναι η σειρά του Δον Κιχώτη.
Το απόγευμα ο αέρας ηρέμησε. Βγήκα στο κατάστρωμα. Πλησιάζουμε τον Άη Στράτη, ένα βράχο μοναχικό στη μέση του πελάγους, με ένα οικισμό. Τόπος εξορίας πολιτικών κρατουμένων σε άλλες εποχές. Φέτος ήταν αδύνατο να βρω κατάλυμα στο νησί, αν και το αναζήτησα ήδη από το Πάσχα.
Το απόγευμα φτάνουμε στη Λήμνο. Αποβιβαζόμαστε στη Μήρυνα, παραλαμβάνω το κλειδί από τον ιδιοκτήτη και αναχωρώ για το κατάλυμα μου στην άλλη άκρη του νησιού, στα βορειοανατολικά.
Το χωριό λέγεται Πλάκα. Το κατάλυμα ήταν πολύ μέτριο, αν και το μόνο που μπόρεσα να βρω σε αυτήν την απόμερη πλευρά του νησιού. Είναι σαν το παλιό σπίτι του παππού και της γιαγιάς, που ο τωρινός ιδιοκτήτης του δεν έχει κάνει καμμία ιδιαίτερη προσπάθεια να το εκσυγχρονίσει. Δεν γκρινιάζω ωστόσο. Οι απαιτήσεις μου είναι βασικές και απλές.
Το χωριό διαθέτει ένα καφενείο και ένα εστιατόριο, λίγο έξω από το χωριό, προς τη θάλασσα.
Κατά το σούρουπο βγαίνω για περπάτημα. Φτάνω ως τη θάλασσα. Η πνοή του ανέμου συνεχής και δυνατή. Στην επιστροφή σταματώ στο εστιατόριο για βραδυνό. Οργανωμένο κατάστημα, πολύ καλό.
Αναχώρηση με οδηγό το φως του φεγγαριού. Το τοπίο γύρω είναι έρημο. Το πάφλασμα των κυμάτων φτάνει ως τα αυτιά μου. Στο βάθος η θάλασσα λαμπυρίζει. Μία αίσθηση θαυμασμού και φόβου με διαπερνά.
Για αναδάσωση στη Λαυρεωτική
Επιστροφή στο ίδιο σημείο στο Λαύριο, στο πλαίσιο μίας δράσης αναδάσωσης του WWF. Φροντίσαμε βλαστούς δέντρων που είχαν φυτευτεί σε προηγούμενες χρονιές.
Φροντίδα των λάκων με απομάκρυνση των φυτών και των πετρών που βρίσκονται κοντά στους βλαστούς των δέντρων. Συντήρηση των λάκων, ώστε τα νερά της βροχής να συγκρατώνται μέσα τους και να μην χάνονται στην κατωφέρεια του εδάφους.
Είναι πολύ εύκολο να προκληθεί καταστροφή λόγω πυρκαγιάς, ενώ χρειάζονται επίπονες προσπάθειες ώστε το δάσος να αναγεννηθεί, αν τελικά τα καταφέρει.
Στο Βουρκάρι και τα Μέγαρα με την Ορνιθολογική Εταιρεία
Επίσκεψη στον υγρότοπο του Βουρκαρίου με την Ορνιθολογική Εταιρεία και τον τοπικό σύλλογο ανάδειξης και προστασίας του περιβάλλοντος.
Παρατήρηση με κυάλια των λίγων πουλιών που ήταν παρόντα. Για πρώτη φορά είδα κουκουβάγια.
Κατόπιν μεταβήκαμε στην πόλη των Μεγάρων, όπου ο ανωτέρω αναφερόμενος σύλλογος ενημέρωσε τους παρευρισκομένους για τα προβλήματα που ο υγρότοπος αντιμετωπίζει και τις ενέργειες του προς θεραπεία αυτών των προβλημάτων.
Η συμμετοχή του κόσμου στη δράση ήταν μικρή, η ενημέρωση ωστόσο πολύ ενδιαφέρουσα. Έχω περπατήσει στον υγρότοπο 2-3 φορές. Η πίεση που αυτός δέχεται από τις ανθρώπινες κατασκευές είναι εμφανής. Κρίμα που ο κόσμος δεν δείχνει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη θεραπεία αυτών των παθογενειών.
Και στην περιοχή της πόλης των Μεγάρων έχω περπατήσει στο παρελθόν. Τώρα, ωστόσο, ήταν ευκαιρία να επισκεφτώ το κέντρο της μικρής πόλης. Κάποια παλιά αρχοντικά και ένα ολόκληρο παλιό τρένο βρίσκονται στην κεντρική πλατεία. Και αυτό εγκαταλελειμένο, δυστυχώς.
Από εκεί επίσκεψη στην Πάχη και το λόφο του Αγίου Γεωργίου (η τοποθεσία της φωτογραφίας είναι δυστυχώς παραπλανητική). Διάσπαρτοι λιθοσωροί κυκλώνουν το εκκλησάκι, στην κορυφή του λόφου. Σύμφωνα με την σχετική εγγραφή στο Topostext (https://topostext.org/place/380234UNis), το εκκλησάκι είναι χτισμένο πάνω σε ένα αρχαίο ιερό ή βωμό (τα θεμέλια του είναι εμφανή) ενώ τείχη κατηφορίζουν την πλαγιά του λόφου.
Η περιοχή της Μεγαρίδας είναι πολύ όμορφη και προικισμένη με αρχαία μνημεία και εστίες φυσικής ομορφιάς. Ο αρχαίος ελαιώνας στα βόρεια της πόλης με τα διάσπαρτα βυζαντινά εκκλησάκια' το αρχαίο, υπόγειο υδραγωγείο' τα αρχαία κατάλοιπα και τα νεώτερα μνημεία εντός της πόλης' το παραλιακό μέτωπο με τον υγρότοπο στο Βουρκάρι και τις μοναδικές στην Ελλάδα οχυρώσεις του 1821 στη χερσόνησο της Αγ. Τριάδας' τα ερείπια του άγνωστου στον κόσμο ναού του Αφέσιου Διός στην εξοχή στα δυτικά της πόλης.
Στα Κρυονέρια
Ταξίδι στα Κρυονέρια των παιδικών μου χρόνων.
Τέσσερις ημερήσιες πεζοπορίες συνολικού μήκους 60 χιλιομέτρων. Ανάβαση και κατάβαση περίπου 500 μέτρων καθημερινά.
Το χωριό σχεδόν έρημο, ο καιρός κυμαινόμενος μεταξύ βροχής και ήλιου.
Και μία ηχητική καταγραφή της παρέας μου σε όλη τη διάρκεια της παραμονής μου στα Κρυονέρια - ο 'περίεργος' ήχος ανήκει σε ελάφι!
Subscribe to:
Posts (Atom)
