----------------------------------------------------------------------------------------

Το Εκκρεμές του Φουκώ

του Ουμπέρτο Έκο

1988

903 σελ. 

Εκδ. Ελληνικά Γράμματα (2000)

ISBN 960-393-026-1

Το μυθιστόρημα μού άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις. Ίσως το γεγονός ότι είναι πολύ γνωστό να με είχε προκαταβάλει ως προς το τι θα συναντούσα και να περίμενα ότι θα μου αρέσει πολύ, μα τελικά ήταν κάτι διαφορετικό και κατώτερο των  προσδοκιών μου.

Το βιβλίο συνδυάζει στοιχεία αστυνομικού και ιστορικού μυθιστορήματος, και κινείται μεταξύ παρελθόντος και παρόντος. Μία ομάδα επιμελητών εκδόσεων, επιμελούνται βιβλία που σχετίζονται με τον αποκρυφισμό και μυστικά τάγματα. Η κριτική και σκωπτική τους στάση απέναντι στους παράξενους συγγραφείς μεταβάλλεται, καθώς οι ίδιοι καταλήγουν να κάνουν υποθέσεις τις οποίες πιστεύουν.  

Όταν όμως κάποιος παίρνει τις υποθέσεις τους στα σοβαρά, τότε τα πράγματα αλλάζουν και οι ικασίες μετατρέπονται σε ένα πραγματικό εφιάλτη...

Το βιβλίο προσφέρει μία μακρόσυρτη ανάγνωση (900 σελ.) το μεγαλύτερο μέρος της οποίας έχει να κάνει με την εξιστόρηση αποκρυφιστικών/μασονικών υποθέσεων. Δυστυχώς ο εκδότης δεν προσφέρει επεξηγηματικά σχόλια που να βοηθήσουν τον αναγνώστη να καταλάβει καλύτερα την πλούσια βιβλιογραφία που επικαλείται ο συγγραφέας η οποία σχετίζεται με το χώρο αυτό.

Η εμβάθυνση στους χαρακτήρες είναι περιορισμένη και η πλοκή δεν επιδέχεται σπουδαίες μεταβολές. Στο μέσον του βιβλίου η ανάγνωση μου έκανε μία ΄κοιλιά΄, και χρειάστηκε να σπρώξω τον εαυτό μου για να συνεχίσει. Πέρα από τα πλούσια ιστορικά στοιχεία, δεν υπήρχε ιδιαίτερη εξέλιξη. Υπάρχουν στιγμές έξυπνου διαλόγου, ανάμεσα στον κεντρικό ήρωα και τη φίλη του, μα είναι μία σταγόνα στον ωκεανό. Υπάρχουν και στοιχεία ανατροπών και φιλοσοφικού στοχασμού, στο τέλος του βιβλίου. Ο αναγνώστης θα ευχόταν τα στοιχεία αυτά να ήταν πιο συχνά.

Αν το βιβλίο συγκριθεί με αστυνομικά μυθιστορήματα, πιστεύω ότι υστερεί κατά κόρον σε σχέση με εκείνα της Highsmith ή της Rendel. Σαν ιστορικό μυθιστόρημα το βιβλίο τα πάει καλύτερα, αλλά και πάλι μου έρχονται στο νου και άλλα πιο ενδιαφέροντα. Ίσως το ισχυρότερο του σημείο είναι η πλούσια γνώση του συγγραφέα του και ο συνδυασμός διαφορετικών ειδών μυθιστορήματος.

Εν κατακλείδι, ένα καλό βιβλίο για να περάσει κανείς το χρόνο του και πολύ καλό αν ο αναγνώστης αρέσκεται σε θεωρίες συνομωσίας και τη σχετική φιλολογία. Ειδάλλως δεν θα έχανε κάποιος κάτι προσπερνώντας το.