Σαλαμίνα: Περιστέρια - Κόχη - Σατερλί - Φάρος

Πεζοπορία στη Νότια Σαλαμίνα, με στάσεις σε αρχαιολογικού ενδιαφέροντος σημεία.

 

Η είσοδος στο σπήλαιο του Ευρυπίδη

Ξεκινώντας από την παραλία, πέρνουμε το μονοπάτο που οδηγεί στο ελληνιστικό ιερό. Ο χώρος είναι περιφραγμένος, ωστόσο η ενημερωτική πινακίδα περιλαμβάνει μία γραφική αναπαράσταση του συγκροτήματος, που σε βοηθά να αντιληφθείς τη σύνδεση των αρχαιολογικών ευρημάτων με το παρελθόν. Το ιερό ήταν αφιερωμένο στο Διόνυσο και τον Ευριπίδη.

Από εκεί ακολουθούμε το ανηφορικό μονοπάτι ως το σπήλαιο του Ευρυπίδη. Τα ευρήματα του σπηλαίου (στο Αρχ. Μουσείο Σαλαμίνας) μαρτυρούν τη χρήση του χώρου από την προϊστορία ως και το Μεσαίωνα. Εκεί κατέφευγε ο Ευριπίδης για να απομακρυνθεί από τη βοή της Αθήνας και να ηρεμήσει/ συγγράψει.

Συνεχίζοντας το ανηφορικό μονοπάτι φτάνουμε σε ένα πλάτωμα, από όπου ο δρόμος οδηγεί προς το οροπέδιο Γκινάνι. Πριν συνεχίσουμε στο δρόμο, κάνουμε μία παράκαμψη, και, μέσα από μία κακοτράχαλη διαδρομή, φτάνουμε στην κορυφή του όρους Κόχη. Η θέα από το σημείο είναι εξαιρετική: ακριβώς απέναντι είναι η Αίγινα, το Αγκίστρι και τα Μέθανα, και στο βάθος η Αργολίδα. Εδώ βρίσκεται, κρυμμένο στη βλάστηση, χαμηλό οχυρωματικό τείχος της κλασσικής/ ελληνιστικής εποχής.  

Το αρχαίο ταφικό κυκλικό μνημείο

Επιστρέφουμε στο μονοπάτι που αφήσαμε πριν, και το ακολουθούμε, διασχίζοντας το μικρό οροπέδιο. Η γεωργική χρήση του χώρου γίνεται εμφανής από τα λιγοστά ερείπια αρχαίας φάρμας που σώζονται στην άλλη πλευρά του οροπεδίου, προτού το μονοπάτι βγει από αυτό. Η αγροικία επικοινωνούσε οπτικά με το φυλάκιο που αναφέρθηκε πριν, όντας απέναντι του.

Συνεχίζουμε στο μονοπάτι, κατευθυνόμενοι προς Γκινάνι. Στη διασταύρωση που συναντούμε, ωστόσο, δεν κατευθυνόμαστε προς το Γκινάνι, αλλά ακολουθούμε το δρόμο προς το Σατερλί. Κινούμενοι μέσα σε ένα πευκόφυτο τοπίο, καταλήγουμε στο βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου. Μπροστά από την εκκλησία υπάρχει πηγάδι (σφραγισμένο) από όπου η περιοχή παλαιότερα τροφοδοτούνταν με νερό. Πιθανότατα και η θέση του ναού να επιλέχτηκε λόγω της παρουσίας νερού. Σε μικρή απόσταση, στην κορυφή του απέναντι λόφου, σώζονται ερείπια αρχαίας αγροικίας (;).

Πλέον βγαίνουμε σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο που μας οδηγεί στη θάλασσα και από εκεί, παραλιακά, φτάνουμε στο πιό εντυπωσιακό από τα αρχαία μνημεία της περιοχής, το αναστηλωμένο κυκλικό ταφικό μνημείο στις Κολώνες. Τόσο η αρχιτεκτονική του όσο και η θέση του, στην άκρη του όρμου, δίπλα στη θάλασσα, εντυπωσιάζουν.

Πέρνοντας το δρόμο της επιστροφής, κάνουμε μία παράκαμψη για να φτάσουμε ως τον φάρο. Κατασκευασμένος στα τέλη του 19ου αιώνα και πετρόκτιστος, ο φάρος είναι ένα πολύ όμορφο μνημείο.

Κοινό χαρακτηριστικό όλων των παραπάνω μνημείων είναι το εξαιρετικό φυσικό περιβάλλον, όπου η χαμηλή βλάστηση εναλλάσσεται με το πευκόφυτο δάσος, με τη θάλασσα να είναι πάντα κοντά!

Διαδρομή 12χιλ., εύκολης δυσκολίας, με ορισμένα τμήματα στην αρχή μέτριας δυσκολίας.