---------------------------------------------------------------------------------------

Περιμένοντας τον Γκοντότ
του S. Beckett
στο Θέατρο της Ημέρας

Το έργο του Beckett, γραμμένο αμέσως μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο και θεωρημένο από πολλούς ως το σημαντικότερο θεατρικό έργο που γράφτηκε στην αγγλική γλώσσα τον 20 αιώ., είναι ένα κείμενο που σε κάνει να αισθάνεσαι περίεργα και αποφεύγει τις ξεκάθαρες απαντήσεις. 

Ποιο είναι το νόημα του; Τι επιζητούν οι χαρακτήρες; Μπορείς να σχετιστείς με αυτούς; 
Και θα πρέπει τελικά στο έργο -και τη ζωή- να αναζητούμε κάποιο απότερο νόημα; Υπάρχει τέτοιο νόημα, ανεξάρτητα από τη δική μας ανάγκη να το βρούμε;

Η ζωή των δύο φίλων περιστρέφεται γύρω από την αναμονή της άφιξης του Godot, για τον οποίο ακούμε αλλά ποτέ δεν βλέπουμε. Δείχνουν να είναι εγκλωβισμένοι σε μία σχέση που δεν τους ικανοποιεί, η οποία ωστόσο είναι το modus operandi της καθημερινότητας τους. Ζουν για το στόχο, που είναι η άφιξη του Godot, χωρίς ωστόσο να ζουν την καθημερινότητα τους. Και όταν τελικά μαθαίνουν ότι ο Godot δεν θα έλθει, δεν τους μένει τίποτα. 

Στην παρέα των δύο φίλων παρεμβάλονται ο χαρακτήρας του κυνικού αφέντη και του άβουλου υποτακτικού του, σαν μία αειθαλής ανθρώπινη κοινωνική - πολιτική κλπ. σχέση που επαναλαμβάνεται στο χρόνο.

Το έργο δεν διατυπώνει συμπεράσματα για αυτό που παρακολουθούμε' είναι μινιμαλιστικό στην εκφραστικότητα του. Δεν προβαίνει σε κρίσεις και επιλογές, δεν φανερώνει τις ηθικές προτιμήσεις του συγγραφέα του. Αν κάτι φανερώνει, αυτό είναι ο παραλογισμός, το δράμα και η αστειότητα της ανθρώπινης κατάστασης, ως προς τις ανθρώπινες σχέσεις -"'It's all symbiosis", όπως δηλώνει ο συγγραφέας- και το υπαρξιακό παιχνίδι -"It is a game in order to survive".

Πέρα από το τι ήθελε ίσως να δηλώσει ο συγγραφέας του, μένει τελικά στον κάθε ακροατή να κρίνει τι θα μπορούσε να συμπεράνει από αυτό. Τοποθετώντας το έργο στο φιλοσοφικό περιβάλλον της μεταπολεμικής Ευρώπης, θα μπορούσαν να βρεθούν συσχετισμοί με τον υπαρξισμό και το θέατρο του Παραλόγου.


tbc.