Στη Λαυρεωτική ξανά

Ζεστή και ηλιόλουστη η μέρα σήμερα, και για άλλη μία φορά πήρα το δρόμο για τη Λαυρεωτική.

Αυτή τη φορά κατέβηκα τη Βουλιαγμένης - ένα δρόμο που δεν μου αρέσει καθόλου- και πήγα για περπάτημα στη Σαρωνίδα. Μία διαδρομή 45 λεπτών παράλληλα με την ακτογραμμή, κινούμενος δίπλα στη θάλασσα. Πολύ ωραία η διαδρομή, με όμορφους κολπίσκους και απρόσκοπτη θέα στη θάλασσα. Ο Δήμος έχει χαράξει και στρώσει ένα μονοπάτι, και έτσι συναντάς αρκετό κόσμο που κατεβαίνει για περπάτημα. Το μόνο αρνητικό ο έντονος θόρυβος από την παρακείμενη λεωφόρο.

Για περισσότερη ησυχία προχώρησα ακόμα πιο κάτω και κατέληξα στο Θορικό. Δεν ανέβηκα στο θέατρο, το έχω δει αρκετές φορές, αλλά κινήθηκα περιμετρικά αυτού. Δίπλα ακριβώς βρίσκονται τα ερείπια του αρχαίου οικισμού και η βάση ενός πύργου. Παράξενη η αίσθηση του να περπατάς στον αρχαίο κεντρικό δρόμο, με τις εισόδους των σπιτιών (ή εργαστηρίων;) να στέκουν ανοιχτές.  

Μία ταμπέλα έχει τοποθετηθεί στην είσοδο του αρχαιολογικου χώρου, και ο επισκέπτης πληροφορείται ότι πέρα από τα προαναφερθέντα μνημεία, στο λόφο υπάρχουν αρκετά νεκροταφεία. Μάλιστα οι μυκηναϊκοί τάφοι, στην κορυφή του λόφου, δεν είναι δύο αλλά πέντε! Θα το εξακριβώσω σε επόμενη επίσκεψη...