Στο ΚΠΙΣΝ
Είσοδος ελεύθερη
Η πρώτη μου επίσκεψη στο ΚΠΙΣΝ έγινε βράδυ, και παρότι δεν είχα πολύ χρόνο για να περπατήσω, εντούτοις εντυπωσιάστηκα από το χώρο. Μία έκθεση που παρουσιάζει τις δημιουργίες ανά τον κόσμο του αρχιτεκτονικού γραφείου που σχεδίασε το ΚΠΙΣΝ ήταν η κατάλληλη αφορμή για να το ξαναεπισκεφτώ.
Αυτό που μού άρεσε στο ΚΠΙΣΝ είναι η 'αναλαφρότητα' του. Τα κτίρια δεν σε πνίγουν με τον όγκο τους, ούτε προσπαθούν να κάνουν την παρουσία τους αισθητή, όπως στη μοντερνιστική αρχιτεκτονική. Μα ούτε και εξαντλούνε τις δυνατότες πρωτότυπου πειραματισμού, όπως στη μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική.
Σε μία πόλη που βασανίζεται από την έλλειψη πρασίνου και την πυκνή δόμηση, το ΚΠΙΣΝ δίνει πολύ χώρο στο πράσινο και στο στοιχείο του νερού. Τα κτίρια έχουνε διαφανείς, γυάλινες επιφάνειες για προσόψεις και έτσι βρίσκονται σε άμεση επικοινωνία με τον εξωτερικό χώρο. Η στέγη της Εθνικής Βιβλιοθήκης σηκώνεται σταδιακά από το έδαφος, και είναι δεντροφυτεμένη, μία πρωτότυπη ιδέα για τη μείωση του όγκου του κτιρίου και τη δημιουργία πράσινου χώρου για περίπατο. Το στέγαστρο στην οροφή, στο 'Φάρο', έχει θέα στην Ακρόπολη και τη θάλασσα και νομίζεις ότι θα ανοίξει τα φτερά του και θα πετάξει.
Είσοδος ελεύθερη
Η πρώτη μου επίσκεψη στο ΚΠΙΣΝ έγινε βράδυ, και παρότι δεν είχα πολύ χρόνο για να περπατήσω, εντούτοις εντυπωσιάστηκα από το χώρο. Μία έκθεση που παρουσιάζει τις δημιουργίες ανά τον κόσμο του αρχιτεκτονικού γραφείου που σχεδίασε το ΚΠΙΣΝ ήταν η κατάλληλη αφορμή για να το ξαναεπισκεφτώ.
Αυτό που μού άρεσε στο ΚΠΙΣΝ είναι η 'αναλαφρότητα' του. Τα κτίρια δεν σε πνίγουν με τον όγκο τους, ούτε προσπαθούν να κάνουν την παρουσία τους αισθητή, όπως στη μοντερνιστική αρχιτεκτονική. Μα ούτε και εξαντλούνε τις δυνατότες πρωτότυπου πειραματισμού, όπως στη μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική.
Σε μία πόλη που βασανίζεται από την έλλειψη πρασίνου και την πυκνή δόμηση, το ΚΠΙΣΝ δίνει πολύ χώρο στο πράσινο και στο στοιχείο του νερού. Τα κτίρια έχουνε διαφανείς, γυάλινες επιφάνειες για προσόψεις και έτσι βρίσκονται σε άμεση επικοινωνία με τον εξωτερικό χώρο. Η στέγη της Εθνικής Βιβλιοθήκης σηκώνεται σταδιακά από το έδαφος, και είναι δεντροφυτεμένη, μία πρωτότυπη ιδέα για τη μείωση του όγκου του κτιρίου και τη δημιουργία πράσινου χώρου για περίπατο. Το στέγαστρο στην οροφή, στο 'Φάρο', έχει θέα στην Ακρόπολη και τη θάλασσα και νομίζεις ότι θα ανοίξει τα φτερά του και θα πετάξει.
No comments:
Post a Comment