Περπατώντας περιμετρικά των Μηκυνών

Έχω βρεθεί αρκετές φορές στις Μυκήνες, κι αυτό που μού κάνει εντύπωση είναι ότι κάθε σχεδόν φορά ανακαλύπτω κάτι καινούριο.

Η πρώτη επίσκεψη ήταν στο σχολείο, στο Γυμνάσιο. Οι συνοδοί καθηγητές μάς άφησαν ελεύθερους μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, χωρίς καμμία πληροφόρηση. Περπατούσαμε σαν σε εκδρομή στην εξοχή, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τί βλέπουμε ή πώς ήταν οργανωμένος ο χώρος. Με έκπληξη τότε βρέθηκα, τυχαία, μπροστά στον τάφο του Αίγισθου. Αισθάνθηκα δέος στεκόμενος στο διάδρομο της εισόδου του, σαν να τον είχα ανακαλύψει εγώ.

Από τότε ξαναβρέθηκα στις Μηκύνες 2-3 φορές. Η φαντασία μου δεν έπαψε να εξάπτεται από τον πολιτισμό αυτό, που άφησε λίγες γραπτές μαρτυρίες, μα πολλούς θρύλους και πλούσια ευρήματα.

Τοπογραφικό (Αρχαιολογικός Άτλας Μυκηνών) 

Κάτι που ανακαλύπτεις όταν ασχολείσαι με την αρχαιολογία, είναι ότι οι φροντισμένοι, περιφραγμένοι αρχαιολογικοί χώροι δεν αποτελούν παρά ένα κομμάτι των σωζώμενων μνημείων, και ίσως το πιο μικρό. Πριν από χρόνια περπάτησα τη διαδρομή μεταξύ Μηκυνών και του διπλανού χωριού, της Πρόσυμνας. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι το σύγχρονο μονοπάτι συναντούσε το Μηκυναϊκό μονοπάτι, από το οποίο σώζονται κάποια τμήματα.

Με σκοπό να επιστρέψω στις Μηκύνες, αναζήτησα ένα τοπογραφικό του χώρου, και βρήκα στο διαδίκτυο (εδώ) τη φωτογραφία στα δεξιά. Προέρχεται από τον Αρχαιολογικό Άτλαντα των Μηκυνών, και δείχνει ότι όλη η περιοχή ΝΑ και Α του Ανακτόρου αποτελεί ένα ανοιχτό αρχαιολογικό χώρο.

Με αφετηρία το χώρο στάθμευσης έξω από τον αρχαιολογικό χώρο, περπάτησα εκτεταμένα στην περιοχή, ανάμεσα σε ελιές, πορτοκαλιές και μανταρινίες, σε αναζήτηση των μνημείων που περιγράφονται στο χάρτη. Εντόπισα όλους τους θολωτούς τάφους, και κάποιους άλλους ακόμα που δεν αποτυπώνονται, αρκετά κατεστραμμένους. Δεν μπόρεσα να εντοπίσω τους περισσότερους θαλαμοειδείς τάφους, ακόμα και εκεί που η σήμανση τους πάνω στο χάρτη κάνει το γεωγραφικό πρσδιορισμό τους πολύ συγκεκριμένο. Ίσως αυτό να οφείλεται στην αλλοίωση του χώρου (όλα αυτά τα μνημεία βρίσκονται μέσα σε εκμεταλεύσιμο ελαιώνα), ίσως στη δική μου δυσκολία προσανατολισμού. Δεν γνωρίζω πότε έγινε η παραπάνω αποτύπωση, και πόσο έχει αλλάξει ο τόπος από τότε.

Περπατώντας περιμετρικά των Μηκυνών, διαπίστωσα πόσο οχυρό είναι το σημείο και πόσο έξυπνα επιλεγμένο. Χαράδρες το διατρέχουν Β και Α, κάνοντας την πρόσβαση σε αυτό σχεδόν αδύνατη από αυτές τις πλευρές.

Μία όμορφη, εύκολη διαδρομή, που μέλλει να συμπληρωθεί και άπο άλλες στο μέλλον στα Β των Μηκυνών.