Στη Ναύπακτο - μέρα δεύτερη

Η Κυριακή με βρίσκει να κάνω βόλτες στην πόλη.

Κατευθύνομαι πρώτα στο Γρίμποβο, την παραλία στα ανατολικά του λιμανιού. Όπως θυμάμαι από παιδί, εδώ υπάρχει μία μικρή λίμνη όπου σωρεύονται νερά πηγών, πριν καταλήξουν στη θάλασσα. 

Για βόλτα μαζί μου έχουν βγει δύο κύκνοι, πάπιες Βαυαρίας και αρκετές σταχτόχηνες, που αφήνονται χαλαρά στα βλέμματα των περαστικών και των μικρών παιδιών. Περνώ και εγώ αρκετή ώρα χαζεύοντας τα. Θαυμάζω το κατάλευκο χρώμα του μεγαλόσωμου κύκνου και τον πολύ μακρύ λαιμό του, που βουτά στοχευμένα στο νερό.

Ακολουθώ την παραλία ως το τέλος της και φτάνω έξω από την πόλη, εκεί που διοργανώνεται το πανηγύρι του Αγίου Δημητρίου. Η γιορτή του πλησιάζει. Μεγάλες τέντες είναι στημένες στην παραλία και κάποιοι εργάτες δουλεύουν. Γύρω μου υπάρχουν ψηλοί ευκάλυπτοι, πλατάνια και μουριές. Οι μουριές, τα πλατάνια και τα χαμηλά παλιά πετρόχτιστα σπίτια είναι στοιχεία χαρακτηριστικά του τοπίου της πόλης. 

 Παρακολουθώ προσεκτικά τους ήχους των πουλιών και προσπαθώ να τους αναγνωρίσω. Βλέποντας την περιοχή από ψηλά, στο Google Maps, διαπιστώνω ότι η παράκτια ζώνη που ακολουθεί ως την παραλία της Χιλιαδούς είναι η περιοχή εκβολής στη θάλασσα του ποταμού Μόρνου. Υπάρχουν νερά και βλάστηση, συνθήκες ιδανικές για τη φιλοξενία πουλιών. Ο δρόμος μπροστά μου χάνεται μέσα σε ψηλές καλαμιές. Καθώς νυχτώνει, διστάζω να συνεχίσω. 

Επιστρέφω στο λιμάνι και περπατώ κατά μήκος της Ψανής. Φτάνω στο άλλο άκρο της παραλίας. Και εδώ καταλήγει ένα ρέμα, το νερό του οποίου σου κλείνει το δρόμο. Το τοπίο είναι εντελώς φθινοπωρινό. Το βράδυ έβρεχε. Τα σύννεφα έχουν κατέβει χαμηλά και έχουν τυλίξει τα βουνά της απέναντι ακτής. Έχει σχεδόν νυχτώσει. Καταλήγω στο λιμάνι για ένα καφέ.