Στο Επιγραφικό Μουσείο

στην οδό Τοσίτσα 1, Αθήνα

Είχα πρωτοπάει στο Επιγραφικό Μουσείο πριν από αρκετά χρόνια, όταν είχα επιστρέψει στην Αθήνα μετά από χρόνια σπουδών και εργασίας στην Κέρκυρα και την Αγγλία. Ήταν μία εποχή που ξαναγνώριζα την Αθήνα, στην οποία μεγάλωσα, μέσα από τα Μουσεία, τα μνημεία και τους δρόμους της.

Το Επιγραφικό Μουσείο είναι ένα άγνωστο σε πολλούς μουσείο, αν και είναι μοναδικό στην Ελλάδα και το μεγαλύτερο στο είδος του παγκοσμίως. Λίγοι ίσως θα ξέρουνε ότι συστεγάζεται με το Εθνικό Αρχαιολογικό Μπουσείο, μα η είσοδος του είναι από την οδό Τοσίτσα, ένα όμορφο πεζόδρομο που στο παρελθόν ήταν στέκι τοξικομανών. 

Μία ανάγνωση στον Τύπο περί της ανακαίνισης του Μουσείου ήταν η αφορμή για να ξαναβρεθώ εκεί. Ο πεζόδρομος ήταν ανθρώπινος, και έτσι όπως βρίσκεται ανάμεσα στο Πολυτεχνείο και τα Μουσεία, θα μπορούσε να είναι πολύ πιο αναβαθμισμένος. Λυπηρό θέαμα ένα ακέφαλο άγαλμα, για το βανδαλισμό του οποίου έχω μία θολή ανάμνηση ότι είχα διαβάσει παλιότερα.

Το Μουσείο είναι παραμελημένο στη συνείδηση του κόσμου, και όχι χωρίς λόγο. Είναι παραμελημένο από το ίδιο το Κράτος, έτσι όπως τα εκθέματα παρουσιάζονται, αν και η τμηματική ανακαίνηση του δίνει μία αισιόδοξη προοπτική για το πώς μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα περαιτέρω στο μέλλον. 


Η κατάμαυρη γάτα προσπαθεί
να προφυλαχτεί από
την καταρρακτώδη βροχή
Από τις τέσσερις αίθουσες - εκθεσιακούς χώρους, οι δύο ανακαινίστηκαν. Οι άλλοι δύο δεν πρέπει να έχουν αλλάξει μουσειολογικά από την εποχή που το Μουσείο άνοιξε... Οι κύριες επιγραφές είναι τοποθετημένες στο έδαφος, όπως και τα πολύ λιτά ενημερωτικά σημειώματα. Οι υπόλοιπες είναι στιβαγμένες σε ράφια, χωρίς σημειώματα και με πολύ κακό φωτισμό. Θα πρέπει να είσαι διαρκώς σκημμένος για να διαβάζεις, είτε τα εκθέματα είτε τις συνοδευτικές σημειώσεις. Αυτό που κάνει πιο δύσκολη την περιήγηση για τον μη ειδικό είναι η έλλειψη εισαγωγικών σημειωμάτων, που να τοποθετούν τα εκθέματα σε ένα ιστορικό πλαίσιο και να δίνουν μία κατεύθυνση στον επισκέπτη. Μα οι ανακαινισμένες αίθουσες γιατρεύουν αυτές τις αδυναμίες και κάνουν τη σύγκριση ακόμα πιο δραματική. 

Τα εκθέματα προέρχονται κυρίως από την Αττική και καλύπτουν κυρίως τους αιώνες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Στις ανακαινισμένες αίθουσες γίνεται μία προσπάθεια να παρουσιαστεί η εξέλιξη της γραφής στον ελλαδικό χώρο, με αντίγραφα πλακών της ιερογλυφικής, Γραμμικής Α και Β, και των διάφορων παραλλαγών της ελληνικής γραφής, πριν την επικράτηση της αττικής γραφής. Ωστόσο δεν μαθαίνουμε κάτι για τη μετά την αρχαιότητα περίοδο.

No comments: