W - E - L - C - O - M - E

Πρώτη πεζοπορία του φθινοπώρου

Μία διαδρομή 10,50χλμ. μέσα σε πευκόφυτο δάσος. Έχω ακολουθήσει την πορεία αυτή πολλές φορές και δεν χρειάζομαι καν οδηγό για να πορευτώ.

Με βοηθούς τις εφαρμογές Seek και Merlin Bird ID εντοπίζω οπτικά 39 είδη φυτών και ηχητικά 5 είδη πουλιών. 

Τα πουλιά: καρακάξα, καλόγερος, κοκκινολέμης, μαυροτσιροβάκος και ασημόγλαρος της Μεσογείου. 

Μεταξύ των φυτών είναι ο ραμνούς (Rhamnus oleoides), ο ασπάλαθος (Calicotome villosa), η χαρουπιά (Ceratonia siliqua), το αλογοθύμαρο (Anthyllis hermanniae), ηλιοτρόπιο το μαλλιαρό (Heliotropium hirsutissimum), η λυγαριά (Vitex agnus-castus) και η δριμία η Νουμιδική (Drimia numidica).

Η μέρα είναι εξαιρετική. Δροσερή ηλιοφάνεια. Κάποιοι κολυμπούν στη θάλασσα. Το βουνό με ήπιες κλήσεις, καλλίδρομο, δεν έχει κόσμο εκτός από κάποια περαστικά οχήματα και ένα βοσκό. Η θέα φτάνει από το Θριάσειο πεδίο ως τον Ακροκόρινθο και από εκεί στην Αίγινα και τα Μέθανα.

Στη Βραυρώνα

Βρέθηκα στη Βραυρώνα με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα πουλιών και τις σχετικές εκδηλώσεις που είχε οργανώσει η Ορνιθολογική Εταιρεία.
 
Η μέρα ηλιόλουστη, η κίνηση στη διαδρομή πυκνή. Τίποτα, ωστόσο, δεν με είχε προϊδεάσει για την πολυκοσμία στην εκδήλωση, που έλαβε χώρο στο προαύλιο του αρχαιολογικού Μουσείου. Πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά και ο δρόμος απέξω να είναι ένας ατελείωτος χώρος στάθμευσης. 
 
Καθώς δεν αντιλήφθηκα εκδηλώσεις που να αφορούν ενήλικους - και δεν τις αναζήτησα και επίμονα, για να είμαι ειλικρινής - προτίμησα να αποφύγω τον κόσμο και επισκέφτηκα τον αρχαιολογικό χώρο.
 
Πάνε πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί. Στο μεσοδιάστημα ο αρχαιολογικός χώρος του ιερού της Αρτέμιδας έχει αναδειχτεί. Τα νερά του Ερασινού ποταμού -ρυακιού μάλλον πλέον-, που άλλοτε κατέκλυζαν το χώρο, έχουν διευθετηθεί και η διαδρομή έχει σηματοδοτηθεί. Η πυκνή βλάστηση και η τοποθεσία δίπλα στις εκβολές του ποταμού  στη θάλασσα προσδίδουν μία σπάνια εικόνα ομορφιάς στο ξερικό τοπίο της Αττικής.  
 
Το μουσείο δεν φάνηκε να έχει τύχει της ίδιας ανανέωσης, αν και ούτε έδωσε την εντύπωση ότι υστερεί. Πέρα από τα ευρήματα που έχουν βρεθεί εδώ, περιλαμβάνει ευρήματα και από άλλες ανασκαφές στην Ανατολική Αττική. Αξιοσημείωτη είναι η μεγαλοπρεπής παλαιοχριστιανική βασιλική που έχει ανασκαφεί κοντά στο ιερό, η οποία είναι περιφραγμένη μεν, μη επισκέψιμη δε (άρθρο του ανασκαφέα εδώ).  
 
Το πέρας της περιήγησης μου στον αρχαιολογικό χώρο και το μουσείο συνέπεσε με το τέλος των εκδηλώσεων. Στο χώρο στάθμευσης επικρατούσε πανδαιμόνιο. Εκμεταλεύτηκα την ευκαιρία για να περπατήσω στην παραλία και τον παράκτιο δρόμο.
 
Ένα μοναχικό πουλί με μακριά πόδια βρισκόταν μέσα στη θάλασσα και μερικοί ορνιθοπαρατηρητές το επόπτευαν από την αμμουδιά με κυάλια. Στον βιότοπο υπάρχει υποτυπώδης σήμανση που υποδεικνύει ένα μονοπάτι περιήγησης στο χώρο, μα δεν μπόρεσα να το εντοπίσω. Ο χώρος δεν φαίνεται να έχει τύχει σπουδαίας φροντίδας.
 
Συνέχισα το περπάτημα στον παραλιακό δρόμο/ μονοπάτι που οδηγεί στο διπλανό οικισμό. Από τη μία πλευρά του δρόμου υπήρχαν μαντρότοιχοι, από την άλλη πλευρά πεύκα και πολλών ειδών φυτά' και στο βάθος η θάλασσα να λαμπυρίζει. 
 
Εκμεταλεύτηκα τις εφαρμογές Seek και iNaturalist για να αναγνωρίσω αυτά τα φυτά. Περιελάμβαναν, μεταξύ άλλων, πεύκα, μουριές, ευκαλύπτους, καλαμιές, συκιές, κουτσουπιές, πικροδάφνη, βουκαμβίλια, αλμιρίκια, γιασεμί, κυπαρίσσια, χαρουπιές, κάπαρη, βούρλα, κέδρο. Πόσος πλούτος σε τόσο μικρό χώρο.

Γκάζι - Ηρώδειο - Hilton

Κυκλική διαδρομή που κάνω τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, αργά το απόγευμα μετά τη δουλειά.

Μήκος: 7,5χλμ.

Διάρκεια περπατήματος: 1,5 ώρα συν τις στάσεις!

Μακρά τείχη Αθηνών

Περιήγηση από αρχαιολόγους της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων στα σωζόμενα μνημεία κατά μήκος των Μακρών Τειχών, μεταξύ Αθήνας και Πειραιά.

Τα δύο σκέλη των τειχών βρίσκονται σχεδόν κάτω από την οδό Πειραιώς και τις γραμμές του Ηλεκτρικού αντίστοιχα, οπότε δεν είναι ορατά. Ωστόσο, παραπλήσια σε αυτά και με αφορμή οικοδομικές εργασίες στην περιοχή, έχουν γίνει ανασκαφές που έφεραν στο φως, μεταξύ άλλων, δρόμους, ιερά δημόσια κτήρια και τάφους. Χρονικά τα μνημεία κυμαίνονται μεταξύ της αρχαϊκής και ρωμαϊκής εποχής.

Τα μνημεία αυτά είναι επισκέψιμα για το κοινό, αν και, αλλού οι πινακίδες είναι φθαρμένες και αλλού βανδαλισμένες και απούσες. Αυτό κάνει την κατανόηση στον μη ειδικό αδύνατη. 

Κεντρικό στοιχείο που οι ανασκαφές των μνημείων αναδεικνύουν είναι η κυριαρχία του υδάτινου στοιχείου του ποταμού Κηφισού, που με τις πλημμύρες και τη μεταφορά φερτών υλικών όριζε τον αγροτικό χαρακτήρα της περιοχής και τη ζωή των κατοίκων.  

Πλατάνα, Στρόπωνες & Χιλιαδού Εύβοιας

Βρέθηκα στην περιοχή της Κύμης για εργασία, για τέταρτη φορά τα τελευταία δύο χρόνια. Αυτή η φορά ωστόσο ήταν και η τελευταία στο συγκεκριμένο έργο. Οπότε σκέφτηκα να εκμεταλευτώ την ευκαιρία για μία σύντομη βόλτα στα πέριξ. 

Μείναμε σε ξενοδοχείο στην παραλία της Κύμης και η εργασία μας ήταν στο διπλανό χωριό της Ενορίας. Ωστόσο, η εργασία δεν ήταν ιδιαίτερα απαιτητική και έτσι μπόρεσα να λείψω κάποιες ώρες.

Η πρώτη βόλτα ήταν στο διπλανό χωριό της Πλατάνας. Είναι παραθαλάσσιο και, όπως και στην Κύμη, βουνό υψώνεται στην πλάτη του, που το σπρώχνει προς τη θάλασσα. Η περιοχή κοιτάζει το ατελείωτο γαλάζιο. 

Η κοίτη ενός ρέματος διασχίζει τον οικισμό και καταλήγει στη θάλασσα. Τώρα δεν υπήρχε καθόλου νερό, και έτσι περπάτησα κατά μήκος της κοίτης για περίπου ένα χιλιόμετρο. 

Ήταν αργά το απόγευμα όταν ξεκίνησα από την παραλία με κατεύθυνση προς το βουνό. Πολλές πάπιες είχαν συγκεντρωθεί κάτω από μία γέφυρα, στις εκβολές της κοίτης. Το ρέμα έχει τη μορφή μπουκαλιού, με την κοίτη να πλατιάζει καθώς πλησιάζεις στις εκβολές της. Δεξιά και αριστερά στέκουν ψηλά δέντρα και πυκνή βλάστηση. Αφήνεις τα σπίτια του χωριού και ακολουθείς τον ελικοειδή ρου της. Σε κάποιο σημείο η κοίτη στενεύει πολύ. Όταν έφτασα εκεί είχε σχεδόν βραδιάσει και πήρα το δρόμο της επιστροφής. Η νύχτα με βρήκε στη θάλασσα.  

Το απόγευμα της επόμενης μέρας είχα ελεύθερο χρόνο και έτσι πήγα στην Κύμη. Είχα ξαναβρεθεί εκεί πριν χρόνια, σε μία μονοήμερη εκδρομή. Αυτήν την εποχή τα χωριά δεν έχουν επισκέπτες και οι ντόπιοι είναι λιγοστοί. Έκανα μία βόλτα στο χωριό. Κάποια νεοκλασικά σπίτια και μία όμορφη εκκλησία. Δεν βρήκα κάποιο ενδιαφέρον καφέ. Περπάτησα μέχρι την άκρη του χωριού με τη θέα προς το Αιγαίο και επέστρεψα στο ξενοδοχείο.

Την επόμενη μέρα πήρα το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα. Μα όχι τον πιό σύντομο. Σκέφτηκα να κάνω μία περιήγηση. 

Την προηγούμενη φορά που βρέθηκα στην Εύβοια, την άνοιξη, κινήθηκα προς το ακρωτήριο του Καφηρέα, πολύ πιό νότια. Τώρα κατευθύνθηκα βόρεια και παραλιακά προς την παραλία της Χιλιαδούς. 

Μέσα σε λιγότερο από μία ώρα βρισκόμουν σε μεγάλο υψόμετρο, μέσα στα έλατα. Βαθιές χαράδρες σχηματίζονται ολόγυρα. Τα χωριά λιγοστά. Η θάλασσα γεμίζει τη ματιά σου. 

Όσο γρήγορη όμως είναι η ανάβαση άλλο τόσο είναι και η κατάβαση. Η παραλία της Χιλιαδούς, μιά λωρίδα αμμουδιάς στον πάτο μίας χαράδρας, είναι απομονωμένη από τον έξω κόσμο. Και εδώ κατέληγε κάποτε ένας ποταμός, που η πλατιά κοίτη του μένει να τον θυμίζει. Τα κτίρια και εδώ ελάχιστα, όπως και οι επισκέπτες.

Από τη Χιλιαδού παίρνω το δρόμο της επιστροφής προς τη Χαλκίδα. Ανεβαίνω την Οίτη και κάνω μία στάση στους Στρόπωνες. Περπατώ ως το ποταμάκι με την πλούσια βλάστηση. Περνώ από κήπους και ανοικτές αποθήκες με αγροτικά εργαλεία.

Προς το μεσημέρι φτάνω έξω από τη Στενή. Σταματώ για φαγητό σε ένα σχεδόν άδειο εστιατόριο, που βρίσκεται δίπλα στην κοίτη ενός αλλοτινού ποταμού. Πλατάνια παντού τριγύρω.  

Μετά τη Στενή κατηφορίζεις προς τη Χαλκίδα και τα βουνά τελειώνουν. Επιστροφή στην καθημερινότητα!