Στη Λήμνο - μέρα 3η

Μία ακόμα συνήθεια που έχω υιοθετήσει στις καλοκαιρινές διακοπές τα τελευταία χρόνια, που τις κάνω μόνος μου, είναι να αλλάζω κατάλυμα και περιοχή ανά 3-4 μέρες. Έτσι γυρίζω όλο το εκάστοτε νησί που επισκέπτομαι και δεν προλαβαίνω να βαρεθώ.

 

Η σημερινή μέρα είναι μία τέτοια μέρα αλλαγής καταλύματος. Από τα ΒΑ της Λήμνου, μετακομίζω στα κεντρικά, στο χωριό Βάρος (χάρτης). Και αυτό είναι ένα μικρό χωριό, το οποίο δεν κατάλαβα αν τελικά έχει κεντρική πλατεία. Βρίσκεται, ωστόσο, σε πολύ καλό σημείο για όποιον θέλει να εξερευνήσει τη Λήμνο, κεντρικά και σε ίση απόσταση προς όλες τις κατευθύνσεις.

 

Ο κοκκινωπός όρμος στο Φαναράκι

Στο νέο κατάλυμα έφτασα, ωστόσο, αργά το απόγευμα. Το πρωί της ίδιας μέρας άφησα το παλιό κατάλυμα και με το μεγάλο σάκο πεζοπορίας στην πλάτη, αναχώρησα με προορισμό την παραλία Φαναράκι (χάρτης), στην ανατολική πλευρά του κόλπου του Μούδρου. 

 

Καθόλη σχεδόν την παραμονή μου στο νησί έπνεαν σταθερά ισχυροί άνεμοι. Έτσι και σήμερα, οι άνεμοι ήταν τόσο ισχυροί που έκαναν το στήσιμο της τέντας μου στη θάλασσα πολύ δύσκολο. Έτσι σήμερα και για μοναδική φορά στις φετινές διακοπές πήγα στην "οργανωμένη" πλευρά της παραλίας. 

 

Προσωπικά αποφεύγω τις οργανωμένες παραλίες. Πολυκοσμία, πολύς θόρυβος, οι γύρω σου σε απόσταση αναπνοής και εσύ να είσαι αναγκασμένος να ακούσεις τις προσωπικές και μη συζητήσεις τους. Πέρα από το ότι θα πρέπει να καταναλώσεις κάτι μάλλον αχρείαστο από το κατάστημα της παραλίας, το οποίο είναι πολύ πιθανόν να καταπατά τον αιγιαλό. Η περσινή μου εμπειρία με τη σχετική εφαρμογή στις παραλίες της Κω ήταν ενδεικτική της έκτασης του προβλήματος, έστω και αν δεν ακολουθούν όλες οι επιχειρήσεις τέτοιες πρακτικές. 

 

Προς το Κουκονήσι

Το απόγευμα, με τη μείωση της έντασης της ηλιοφάνειας περπάτησα στον όρμο,
που έχει διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό από τα πυροκλαστικά πετρώματα (σημείωση). Το θαλασσινό νερό έχει προκαλέσει διάβρωση στα παράκτια πετρώματα, με τη δημιουργία αψίδων και εσοχών, ενώ το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα τους είναι προϊόν της οξείδωσης που το νερό τους έχει προκαλέσει.  

 

Η δύση του ήλιου με βρίσκει σε ένα  

πανέμορφο μέρος της Λήμνου, το Κουκονήσι (χάρτης). Πρόκειται για ένα μικρό νησάκι στον κόλπο του Μούδρου, που ενώνεται με τη ξηρά μέσω μίας τεχνιτής, στενής λωρίδας γης. Εδώ έχει ανασκαφεί οικισμός με αλλεπάλληλα στρώματα κατοίκισης που καλύπτουν δύο χιλιετίες (σημείωμα), με μινωική και μηκυναϊκή παρουσία. Ο χώρος της ανασκαφής
έχει πλέον καταχωθεί και δεν μπορείς να δεις κάτι. Η ομορφιά του τοπίου σε ανταμείβει, ωστόσο, με το παραπάνω.