Στη Βραυρώνα

Βρέθηκα στη Βραυρώνα με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα πουλιών και τις σχετικές εκδηλώσεις που είχε οργανώσει η Ορνιθολογική Εταιρεία.

 

Η μέρα ηλιόλουστη, η κίνηση στη διαδρομή πυκνή. Τίποτα, ωστόσο, δεν με είχε προϊδεάσει για την πολυκοσμία στην εκδήλωση, που έλαβε χώρο στο προαύλιο του αρχαιολογικού Μουσείου. Πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά και ο δρόμος απέξω να είναι ένας ατελείωτος χώρος στάθμευσης. 

 

Καθώς δεν αντιλήφθηκα εκδηλώσεις που να αφορούν ενήλικους - και δεν τις αναζήτησα και επίμονα, για να είμαι ειλικρινής - προτίμησα να αποφύγω τον κόσμο και επισκέφτηκα τον αρχαιολογικό χώρο.

 

Πάνε πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί. Στο μεσοδιάστημα ο αρχαιολογικός χώρος του ιερού της Αρτέμιδας έχει αναδειχτεί. Τα νερά του Ερασινού ποταμού -ρυακιού μάλλον πλέον-, που άλλοτε κατέκλυζαν το χώρο, έχουν διευθετηθεί και η διαδρομή έχει σηματοδοτηθεί. Η πυκνή βλάστηση και η τοποθεσία δίπλα στις εκβολές του ποταμού  στη θάλασσα προσδίδουν μία σπάνια εικόνα ομορφιάς στο ξερικό τοπίο της Αττικής.  

 

Το μουσείο δεν φάνηκε να έχει τύχει της ίδιας ανανέωσης, αν και ούτε έδωσε την εντύπωση ότι υστερεί. Πέρα από τα ευρήματα που έχουν βρεθεί εδώ, περιλαμβάνει ευρήματα και από άλλες ανασκαφές στην Ανατολική Αττική. Αξιοσημείωτη είναι η μεγαλοπρεπής παλαιοχριστιανική βασιλική που έχει ανασκαφεί κοντά στο ιερό, η οποία είναι περιφραγμένη μεν, μη επισκέψιμη δε (άρθρο του ανασκαφέα εδώ).  

 

Το πέρας της περιήγησης μου στον αρχαιολογικό χώρο και το μουσείο συνέπεσε με το τέλος των εκδηλώσεων. Στο χώρο στάθμευσης επικρατούσε πανδαιμόνιο. Εκμεταλεύτηκα την ευκαιρία για να περπατήσω στην παραλία και τον παράκτιο δρόμο.

 

Ένα μοναχικό πουλί με μακριά πόδια βρισκόταν μέσα στη θάλασσα και μερικοί ορνιθοπαρατηρητές το επόπτευαν από την αμμουδιά με κυάλια. Στον βιότοπο υπάρχει υποτυπώδης σήμανση που υποδεικνύει ένα μονοπάτι περιήγησης στο χώρο, μα δεν μπόρεσα να το εντοπίσω. Ο χώρος δεν φαίνεται να έχει τύχει σπουδαίας φροντίδας.

 

Συνέχισα το περπάτημα στον παραλιακό δρόμο/ μονοπάτι που οδηγεί στο διπλανό οικισμό. Από τη μία πλευρά του δρόμου υπήρχαν μαντρότοιχοι, από την άλλη πλευρά πεύκα και πολλών ειδών φυτά' και στο βάθος η θάλασσα να λαμπυρίζει. 

 

Εκμεταλεύτηκα τις εφαρμογές Seek και iNaturalist για να αναγνωρίσω αυτά τα φυτά. Περιελάμβαναν, μεταξύ άλλων, πεύκα, μουριές, ευκαλύπτους, καλαμιές, συκιές, κουτσουπιές, πικροδάφνη, βουκαμβίλια, αλμιρίκια, γιασεμί, κυπαρίσσια, χαρουπιές, κάπαρη, βούρλα, κέδρο. Πόσος πλούτος σε τόσο μικρό χώρο.